ในที่สุดยุติซึ่งวิบาก
ยุติความอยากพรากฤทธิ์สิ้นคิดถึง
ยุติความโศกวิโยคหวนครวญรำพึง
ยุติสิ่งซึ่งพึงหทัยให้อาวรณ์
จะไม่ยุดฉุดรั้งแม้นฝังจิตต์
จะไม่ยุดฉุดขนิษฐ์สิ้นพิษศร
จะไม่ยุดฉุดจินต์สิ้นนิวรณ์
จะไม่ยุดฉุดบังอรแม้นอนเดียว.../
บูรพาท่าพระจันทร์
แม้นยื้อยุด ฉุดไปให้แสนยาก
แม้นรักมาก เมื่อถึงจุด หยุดเฉลียว
แม้นหวานพร่ำ ฉ่ำทรวง ด้วยรวงเรียว
แม้นเพียงเสี้ยว เศษใจ คงไม่มี
รักมันสิ้น สลายไปหมดแล้ว
รักไร้แวว หวนคืน ชื่นสุขศรี
รักแค่ไหน จำตัด ขาดเสียที
รักเคยมี "ในที่สุด"ต้องหยุดลง...
"สุนันยา"
แม้นรักมาก เมื่อถึงจุด หยุดเฉลียว
แม้นหวานพร่ำ ฉ่ำทรวง ด้วยรวงเรียว
แม้นเพียงเสี้ยว เศษใจ คงไม่มี
รักมันสิ้น สลายไปหมดแล้ว
รักไร้แวว หวนคืน ชื่นสุขศรี
รักแค่ไหน จำตัด ขาดเสียที
รักเคยมี "ในที่สุด"ต้องหยุดลง...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
