คิดเป็นแคว เป็นคุ้ง จนฟุ้งซ่าน
ช้ำดวงมาน วิตกจริต บ่นคิดถึง
งานมีกอง ท่วมหัว มัวคำนึง
พร่ำเอ็ดอึง เหมือนใคร ไม่ปรานี
หางานทำ ฟื้นฟู แทนอยู่ว่าง
รีบสะสาง ปัญหา ปวงหน้าที่
เรื่องอื่นอื่น ปล่อยปละ ก่อนจะดี
ทุกข์มากมี รอบกาย จักคลายลง
สุนทรวิทย์
ช้ำดวงมาน วิตกจริต บ่นคิดถึง
งานมีกอง ท่วมหัว มัวคำนึง
พร่ำเอ็ดอึง เหมือนใคร ไม่ปรานี
หางานทำ ฟื้นฟู แทนอยู่ว่าง
รีบสะสาง ปัญหา ปวงหน้าที่
เรื่องอื่นอื่น ปล่อยปละ ก่อนจะดี
ทุกข์มากมี รอบกาย จักคลายลง
สุนทรวิทย์
ไม่ได้คิดไปเอง ละเลงวาด
ไม่สามารถ พูดหว่าน ให้พาลหลง
ทุกสิ่งย่อม มีเหตุ เจตจำนง
สายใยคง ชำรุด หยุดเรื่องราว
เมื่อทุกอย่างวางทาบฉาบสีสัน
สารพัน ย่อมรู้ ดูอื้อฉาว
ในที่สุด จุดติด พิษขมคาว
จึงปวดร้าว ที่ฉันโง่ โอ้เวรกรรม...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
