ถึงเธอทาน อย่างไร ฉันไม่สน
ดีกว่าทน อยู่ไป ไร้สุขสม
แรกรักกัน ไม่หวั่น หั่นอารมณ์
คอยชื่นชม ทุกวัน มั่นฤทัย
อย่าโทษฉัน คนเดียว เลยที่รัก
เธอก็ชัก ลืมเลือน เลื่อนเหลวไหล
นัดมาหา ล่าช้า ระอาใจ
นัดเก้าโมง กว่ามาได้ ให้ร้าวจินต์
มิใช่ฉัน เลโล โมโหหนัก
คิดแล้วจัก เหน็บจิต คิดถวิล
ขืนอยู่ไป ฤทัยหด หมดยลยิน
จำต้องริน ไหลอาบ คราบน้ำตา
พันทอง
.. คงเพราะเบื่อ กันแล้วเธอ เสนอยื่น
ความขมขื่น แทนใจกัน สิ่งมั่นหมาย
ไม่ชื่นชม แต่แบ่งใจ ไปให้ชาย
ทิ้งหนีหาย ไม่สนใจ หรือใยดี ..
.. ไม่โทษนะ ที่เธอจาก ด้วยอยากทิ้ง
รักไม่จริง ก็ทิ้งกัน เชิญหันหนี
นัดมาหา เพื่อบอกลา ก่อนพาที
คนคนนี้ มาช้าซ้ำ มัวทำใจ ..
.. ไม่เป็นไร รักมันเก่า ไม่เร้าจิต
เปลี่ยนความคิด ดูไร้ค่า ไม่น่าให้
ยื่นคำลา เป็นคำขาด ช่างบาดใจ
ไล่กันไกล ด้วยหดหาย ในสายตา ..
ความขมขื่น แทนใจกัน สิ่งมั่นหมาย
ไม่ชื่นชม แต่แบ่งใจ ไปให้ชาย
ทิ้งหนีหาย ไม่สนใจ หรือใยดี ..
.. ไม่โทษนะ ที่เธอจาก ด้วยอยากทิ้ง
รักไม่จริง ก็ทิ้งกัน เชิญหันหนี
นัดมาหา เพื่อบอกลา ก่อนพาที
คนคนนี้ มาช้าซ้ำ มัวทำใจ ..
.. ไม่เป็นไร รักมันเก่า ไม่เร้าจิต
เปลี่ยนความคิด ดูไร้ค่า ไม่น่าให้
ยื่นคำลา เป็นคำขาด ช่างบาดใจ
ไล่กันไกล ด้วยหดหาย ในสายตา ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
