เพราะทรามจิตต์คิดอยากเกินปากท้อง
มุ่งสนองผองผลเพียงตนฝัน
ใจจึงเหือดเลือดจึงหลั่งลงพรั่งพลัน
สิ้นสุขสันต์บรรลัยเพราะใจคน
คงตะกายหมายถวิลไม่สิ้นสม
หวังหมดลมคิดว่าช่วยพาขน
บรรดาทรัพย์ลับลวงจากปวงชน
พาติดตนล้นนรกอเวจี
อันผองภัยใดเล่าเท่ามนุษย์
ไร้สิ้นสุดยุติยากลำบากหนี
สิ้นแก่นธรรมนำทางสร้างชีวี
ล้างฤดีที่โสมมอาจมจาง
หากวันนี้มีฟางพร่างพิสุทธิ์
มาช่วยฉุดยุดพิษที่คิดขวาง
จักขอนบจบเกศกิเลสวาง
พึ่งนำห่างทางชัฏวับัติกรรม.../
บูรพาท่าพระจันทร์