ขอบคุณภาพจาก www.oknation.net
นั่นแนวฟ้า กว่ากว้าง ดูคว้างเคว้ง
กล่อมวังเวง หว่านโศก ราวโลกหลับ
ถมทางเปลี่ยว เดียวดาย คนพ่ายพับ
เหมือนเดือนดับ ดาวดำ แล้ว..ค่ำใคร.?
ลมแล้ง แห้งแผ่นผืน ผู้ยืนเหม่อ
รอแล้วเก้อ กี่ครั้ง ภวังค์ไหว
เศร้าสั่งฟ้า ฝากหาว กับดาวไกล
เธออยู่ไหน น้ำฟ้า.......น้ำตาคน
ร่วงลงดิน ถิ่นเก่า กับเงามืด
ยามฟ้าฝืด ฝั่งคอย เหมือนรอยหม่น
จะยิ้มหยอก หมอกมั่ว หรือตัวตน
แล้วรอฝน ฝากคำ มาย้ำยิน-
เย็นอยู่ด้วย ดื่มด่ำ อันฉ่ำชื่น
ที่เติมตื่น ตามแนว แววถวิล
ชูชีวิต ทิศทาง -หว่างฟ้าดิน
สะท้อนถิ่น ทำนอง รองอรุณ.
บริบท เริ่มต้น ของคนกล้า
กาลเวลา ล่วงเลย ความเคยคุ้น
จวนตะวัน คล้อยบ่าย บอกนายทุน
ไม่อบอุ่น อีกแล้ว ในแนวเมือง
จะกลับบ้าน สานฝัน อย่างวันเก่า
เรียนลำเนา น้ำ-ป่า แลฟ้าเฟื่อง
สร้างชีวิต คิดค้น บนลานเรือง
กับช่อเอื้อง อุ่นอวล แห่งมวลมิตร
เขียนในอารมณ์ค่อนข้างสับสนครับ
แจมกับพี่มิวด้วยนะคะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
