.. ใช่อยากร้อง แต่จำต้อง ให้นองหน้า
คราบน้ำตา ทิ้งรอยเรียก ไว้เปียกหมอน
ถูกทำร้าย ใจร้าวหนัก เมื่อรักคลอน
เฝ้าทอดถอน รักผ่านมา เป็นอาจิณ ..
.. มันคงไม่ เจ็บเท่าไหร่ ถ้าใช้รัก
เขียนสลัก บนกระดาษ แล้วขาดวิ่น
แต่เธอเขียน บนหัวใจ ให้ได้ยิน
จึงหมดสิ้น เมื่อให้เขา เก็บเอาไป ..
.. คนไม่เจ็บ ไม่เป็นไร คงไม่รู้
ยิ้มฝืนสู้ เจ็บมันแย่ สักแค่ไหน
ต้องอำพราง ซ่อนน้ำตา ต่อหน้าใคร
ลึกสุดใจ กันคนถาม เมื่อยามเจอ ..
.. อกหักแล้ว สิ่งตอกย้ำ กับคำนี้
หมดหน้าที่ ย้ำลืมซะ อยู่เสมอ
ขาดกันแล้ว สายสัมพันธ์ ทั้งฉันเธอ
ใจยังเหม่อ ไม่ยอมตาม รับความจริง ..
คราบน้ำตา ทิ้งรอยเรียก ไว้เปียกหมอน
ถูกทำร้าย ใจร้าวหนัก เมื่อรักคลอน
เฝ้าทอดถอน รักผ่านมา เป็นอาจิณ ..
.. มันคงไม่ เจ็บเท่าไหร่ ถ้าใช้รัก
เขียนสลัก บนกระดาษ แล้วขาดวิ่น
แต่เธอเขียน บนหัวใจ ให้ได้ยิน
จึงหมดสิ้น เมื่อให้เขา เก็บเอาไป ..
.. คนไม่เจ็บ ไม่เป็นไร คงไม่รู้
ยิ้มฝืนสู้ เจ็บมันแย่ สักแค่ไหน
ต้องอำพราง ซ่อนน้ำตา ต่อหน้าใคร
ลึกสุดใจ กันคนถาม เมื่อยามเจอ ..
.. อกหักแล้ว สิ่งตอกย้ำ กับคำนี้
หมดหน้าที่ ย้ำลืมซะ อยู่เสมอ
ขาดกันแล้ว สายสัมพันธ์ ทั้งฉันเธอ
ใจยังเหม่อ ไม่ยอมตาม รับความจริง ..