.jpg)
ไม่รู้รสบทกวีที่แว่วหวาน
ไม่รู้กาลผ่านเลือนเดือนปีหน
ไม่รู้เหงาเศร้าจินต์เกาะกินตน
ไม่รู้บ่นก่นไปใดได้ยิน
ไม่รู้แจ้งแสร้งเสแอบเล่ห์รู้
ไม่รู้อยู่ผู้ใดใคร่ถวิล
ไม่รู้หมองครองหม่นกับมลทิน
ไม่รู้ใจใครทั้งสิ้นเพราะลิ้นลวง
ฟ้า(มารสุรา)
ไม่รู้กาลผ่านเลือนเดือนปีหน
ไม่รู้เหงาเศร้าจินต์เกาะกินตน
ไม่รู้บ่นก่นไปใดได้ยิน
ไม่รู้แจ้งแสร้งเสแอบเล่ห์รู้
ไม่รู้อยู่ผู้ใดใคร่ถวิล
ไม่รู้หมองครองหม่นกับมลทิน
ไม่รู้ใจใครทั้งสิ้นเพราะลิ้นลวง
ฟ้า(มารสุรา)
ไม่รู้จักเวลาใช่ไร้สมอง
ไม่รู้เหงาเพราะหัวใจไร้ใครปอง
ไม่รู้บ่นหรือร้องไปทำไม
ที่ไม่รู้เพราะดวงจิตอวิชชา
บ่มตัณหากามรสไม่สดใส
หาพระธรรมนำทางกระจ่างใจ
เปลี่ยนจิตใหม่รู้-ไม่รู้อยู่ที่ตน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
