ผีเสื้อน้อยบินไป
เหยียบบุปผางามไว้ใต้ฝ่าเท้า
ถามอย่างเย้ยหยัน
เจ้ามีความรักให้ข้าหรือไม่
ฉกฉวยอย่างอ้อยอิ่ง
แฝงด้วยความอ้างว้างอันล้ำลึก
ในการจากลาของผีเสื้อ
มีบางสิ่งที่เจ้าลืมไว้
อาจเป็นรอยเท้า
หรือเศษซากความรู้สึกนั้นก็ดี
และนั่น...ดอกไม้ก็โรยรา
และพลันได้พบอิสระภาพ
ด้วยความตายของเธอเอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
