แม้นว่าถูกประณามถูกหยามเหยียด
แม้นต้องถูกรังเกียจ และเดียจฉัน
แม้นต้องถูก กล่าวหา สารพัน
เถอะช่างมัน เพราะฉัน มั่นรักเธอ
ยอมให้ใคร ต่อใคร ได้กล่าวหา
เพียงแค่ปรารถนาร่วมเสนอ
สนองใน ใจสอง ปองพบเจอ
ยอมพร่ำเพ้อ บอกผ่านม่านน้ำตา .
ผิดที่ฉัน เฝ้าปอง ครองรักหนึ่ง
ผิดที่ฉัน เฝ้าซึ้งพึงห่วงหา
ผิดที่ฉัน เฝ้ารัก ปักอุรา
ผิดที่ฉัน เฝ้าตีค่า เสนอใจ
ทนยอมเจ็บ เก็บกดทดรันทดท้อ
ทนยอมเจ็บ เก็บรอ ทอรักใส
ทนยอมเจ็บ เก็บรัก ภักดิ์หทัย
ทนยอมเจ็บ เก็บเธอไว้ แนบในทรวง...
“สุนันยา”