ดอกกระเจียวจากทุ่งเมื่อรุ่งนี้
เก็บมาจิ้มพริกที่แม่ทำไว้
กับครอบครัวอบอุ่นละมุนละไม
แสนสุขใจครากินได้ลิ้มรส
เก็บมาจิ้มพริกที่แม่ทำไว้
กับครอบครัวอบอุ่นละมุนละไม
แสนสุขใจครากินได้ลิ้มรส
(ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)
ตลก...เรื่องเล่าของเพื่อนพิมพ์วาส อืม..ดูจะไม่ตลกหรอกนะคะ ตอนนั้นตอนพักเที่ยงก็ไปนั่งเล่นกันแถวไม้หินอ่อน(ที่โรงเรียนนะคะ) เอิร์นเล่าเรื่องให้ฟังตอนแรกพิมพ์วาสก็นึกว่าจะเล่าเรื่องผีกันซะอีก อิอิ.. 
... แต่ก็ไม่ได้เล่าพิมพ์วาสก็นั่งฟังเพลงของตัวเอง(ไม่ใช้คุณอรวีร้องหรอกแต่เป็นท่านหนึ่งหนะคะ อืม...) ก็ไปนั่งฟังด้วย เห็นมายด์เล่าถึงโรงเรียนแถวๆใกล้โรงเรียนของตัวเองก็เล่าๆไป พิมพ์วาสนึกก็เลยถาม "เอิร์นมายด์ ทำไมไม่ไปเรียนโรงเรียนโคกชัยสิทธิ์หละ อยู่ใกล้ๆบ้านเอง"....มายด์ก็นั่งนึก"หึ..ไม่หรอกโรงโม่หินเขาโม่หินที สนั่นไปทั้งโรงเรียนเลยกลัวโรงเรียนพัง แล้วก็อยู่ในป่าอีก" เอิร์นพูดเสริมว่า "ดูบ้านเขาหนะ ประมาณตอนเที่ยงกำลังดูทีวี โรงโม่หินเขาโม่หินทีหนึ่งสะเทือนไปทั้งบ้านเลย นอนกลางวันก็นอนไม่หลับอีกเน้อ" พิมพ์วาสก็นึก อืม....ลำบากแฮะ งั้นพวกอยู่ตรงใกล้โรงโม่หินศิลาชัยก็ซวยมากๆหนะสิ เอิร์นเล่าต่อว่า (เข้าประเด็นดอกกระเจียวสักที อิอิ...) "ตอนนั้นหนะเขา ไปเก็บดอกกระเจียวแถวๆ ไอตรงที่เขากำลังจะโม่หิน ไปกับมายด์แล้วก็แอมใส่นาฬิกาไป ตอนนั้นฝนดูเหมือนจะตกอันที่จริงตกมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแตจ่มันจะตกอีกหนะ แล้วมันก็ตกลงมาจริงๆ นาฬิกาของมายด์ก็ของเกอีก เหลือของเขา นาฬิกาโดนฝนน้ำเข้าพังอีก โรงโม่หินเขาจะโม่หินตอนเที่ยงตรงแล้วตอนนี้มันจะเที่ยงแล้วไม่รู้เวลา ดอกกระเจียวก็เยอะไม่รู้จะเก็บต่อดีหรือจะกลับบ้านไปตอนนี้ แต่แอมบอกให้กลับก่อนหนะเขาก็เลยต้องกลับ แต่วันนั้นฝนตกเขาก็เลยไม่โม่หิน" พิมพ์วาสก็นั่งฟังเอิร์นเล่า มันก็อืม...ไม่รู้น่าตื่นเต้นหรือว่าจะรู้สึกว่าน่าเบื่อดี เล่ามาเนี่ยไม่เกี่ยวกับดอกกระเจียวเลย อิอิ.... เอิร์นเล่าต่อว่า "พอไปถึงบ้านเขาก็ เอาไปให้แม่ลวกแล้วก็จิ้มน้ำพริกก็อร่อยดีมั้ง" มายด์พูดต่อจากเอิร์น " ไม่อร่อยได้ไงหละ ดอกกระเจียวเสี่ยงชีวิตเนี่ย" 55 พิมพ์วาสดูสองคนนี้เถียงกันก็สนุกดี แล้วก็เล่าเรื่องผี ใครอยากฟังยกมือขึ้นเดี๋ยวเล่าขย่มขวัญเลย อะ..ล้อ....เล่ง...ค่ะ(นั่งฟังเรื่องผีกันประมาณ ๑๕ คนได้)
... แต่ก็ไม่ได้เล่าพิมพ์วาสก็นั่งฟังเพลงของตัวเอง(ไม่ใช้คุณอรวีร้องหรอกแต่เป็นท่านหนึ่งหนะคะ อืม...) ก็ไปนั่งฟังด้วย เห็นมายด์เล่าถึงโรงเรียนแถวๆใกล้โรงเรียนของตัวเองก็เล่าๆไป พิมพ์วาสนึกก็เลยถาม "เอิร์นมายด์ ทำไมไม่ไปเรียนโรงเรียนโคกชัยสิทธิ์หละ อยู่ใกล้ๆบ้านเอง"....มายด์ก็นั่งนึก"หึ..ไม่หรอกโรงโม่หินเขาโม่หินที สนั่นไปทั้งโรงเรียนเลยกลัวโรงเรียนพัง แล้วก็อยู่ในป่าอีก" เอิร์นพูดเสริมว่า "ดูบ้านเขาหนะ ประมาณตอนเที่ยงกำลังดูทีวี โรงโม่หินเขาโม่หินทีหนึ่งสะเทือนไปทั้งบ้านเลย นอนกลางวันก็นอนไม่หลับอีกเน้อ" พิมพ์วาสก็นึก อืม....ลำบากแฮะ งั้นพวกอยู่ตรงใกล้โรงโม่หินศิลาชัยก็ซวยมากๆหนะสิ เอิร์นเล่าต่อว่า (เข้าประเด็นดอกกระเจียวสักที อิอิ...) "ตอนนั้นหนะเขา ไปเก็บดอกกระเจียวแถวๆ ไอตรงที่เขากำลังจะโม่หิน ไปกับมายด์แล้วก็แอมใส่นาฬิกาไป ตอนนั้นฝนดูเหมือนจะตกอันที่จริงตกมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแตจ่มันจะตกอีกหนะ แล้วมันก็ตกลงมาจริงๆ นาฬิกาของมายด์ก็ของเกอีก เหลือของเขา นาฬิกาโดนฝนน้ำเข้าพังอีก โรงโม่หินเขาจะโม่หินตอนเที่ยงตรงแล้วตอนนี้มันจะเที่ยงแล้วไม่รู้เวลา ดอกกระเจียวก็เยอะไม่รู้จะเก็บต่อดีหรือจะกลับบ้านไปตอนนี้ แต่แอมบอกให้กลับก่อนหนะเขาก็เลยต้องกลับ แต่วันนั้นฝนตกเขาก็เลยไม่โม่หิน" พิมพ์วาสก็นั่งฟังเอิร์นเล่า มันก็อืม...ไม่รู้น่าตื่นเต้นหรือว่าจะรู้สึกว่าน่าเบื่อดี เล่ามาเนี่ยไม่เกี่ยวกับดอกกระเจียวเลย อิอิ.... เอิร์นเล่าต่อว่า "พอไปถึงบ้านเขาก็ เอาไปให้แม่ลวกแล้วก็จิ้มน้ำพริกก็อร่อยดีมั้ง" มายด์พูดต่อจากเอิร์น " ไม่อร่อยได้ไงหละ ดอกกระเจียวเสี่ยงชีวิตเนี่ย" 55 พิมพ์วาสดูสองคนนี้เถียงกันก็สนุกดี แล้วก็เล่าเรื่องผี ใครอยากฟังยกมือขึ้นเดี๋ยวเล่าขย่มขวัญเลย อะ..ล้อ....เล่ง...ค่ะ(นั่งฟังเรื่องผีกันประมาณ ๑๕ คนได้) 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
