ดาวที่ว่า ไร้นาม งามหยดย้อย
เป็นดาวน้อย ร้อยเรียง เคียงสนาม
เฝ้าตามติด ตรึงตรา ทุกครายาม
ล้วนลอยตาม หวามไหว ในดาวเดือน
ดาวไร้นาม ถามถึง ซึ้งยิ่งนัก
เป็นดาวรัก ชักมา นภาเกลื่อน
กี่ปีแสง แรงกล้า ยังท้าเยือน
มิคล้อยเคลื่อน เลื่อนหล่น บนทางเดิน
ยังฝืนทน บนโลก มิโศกเศร้า
บางครั้งเมา มายหมอง ต้องระเหิน
บางครั้งแอบน้อยใจ ถูกใครเมิน
ต้อยต่ำเกิน ดาวไร้นาม ยามหมองตรม
พันทอง
แอบกระซิบวิบไหวอยู่ปลายฟ้า
หม่น, มิกล้าเผยอตัวกลัวขื่นขม
อยู่ท่ามกลางทางเถื่อนเป็นเพื่อนชม
กับสายลมอ่อนละมุน..พออุ่นไอ
อยากจะให้ใครคนนั้นเขาฝันถึง
ห้วงคำนึงครวญหาพาฝันใฝ่
เป็นได้เพียงแสงเงา...ของดาวใจ
ที่กวัดไกวไร้นามท่ามฟ้าเทา...
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
