แสนสงสารกานดาถูกพร่าพราก
พรหมกระชากลากใจไม่คืนหวน
โอ้อกสาวร้าวรอนนอนคร่ำครวญ
แก้มเคยนวลชวนหมองไร้ยองใย
โอษฐ์แดงชาดวาดสีลิ้นจี่จิ้ม
ยามแย้มยิ้มยวนยีฤดีไฉน
โอ้กลับชืดจืดช้ำมิอำไพ
ดูดูไปให้สลดสิ้นงดงาม
คงไข้ใจให้หนักเกินหักหาญ
อีกดวงมานลาญแหลกแตกสองสาม
หากน้องน้อยมิปล่อยปลงคงลุกลาม
โรคคุกคามทรามวัยฤทัยภินท์
จึงขอมอบตอบมาตัวยาให้
เป็นยาใจให้ฤทธิ์พิสิฐศิลป์
เพื่อเป็นคุณกรุณารักษาจินต์
ก่อนยุพินสิ้นระอาวิญญาณ์วาย
.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
