ท้องฟ้าหม่นคนหมองเหมือนท้องฟ้า
เคยสรวลสันต์หรรษากลับมาหงอย
ดั่งดวงจิตต์ปลิดปลงหลงหลุดลอย
ตามน้องน้อยคล้อยเคลื่อนเพื่อเตือนนาง
เคยสัญญาว่าวอนเมื่อก่อนนั้น
พร้อมเพรียงจันทร์ขวัญตาจวบฟ้าสาง
ก่อนดาวเดือนเลือนลักษณ์คัคนางค์
ผ่อนแสงจางร้างจรสะท้อนจินต์
จะ..ไม่จากพรากกันแม้วันหนึ่ง
จะ..คิดถึงซึ้งนิรันดร์ไม่ผันผิน
จะ..พร้อมสุขทุกข์ทนเฝ้ายลยิน
จะ..ไม่ขาดสวาทสิ้นฟ้าดินพยาน
ใครกันหนอ..ขอว่าสัญญารัก
ซึ้งสมัครนักหนาสัญญาหวาน
ขอเป็นดาวพราวจิตต์พิศนานนาน
ส่องดวงมานซ่านวิญญาณ์ยามราตรี
บัดนี้แสงแห่งดาวสาวอยู่ไหน?
โอ้..ดวงใจไร้สิ้นดั่งบินหนี
ลืมสัญญาว่าพร่ำร่ำวจี
ลืมวลี..มีให้ใต้ดาวเดือน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
