ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
:+: เหงากลางเงาฝัน :+:
คืนนี้คิดถึงใครก็ไม่รู้
มันจู่จู่จะหลับนิดก็คิดถึง
แววตาเหงาชายมาคมตาซึ้ง
ตกตะลึงก็พลอยลับคล้อยไป
เคยหยอกล้อคลอเคล้ากระเซ้าเล่น
เหมือนเฉกเช่นภาพภวังค์ดังชิดใกล้
จุดประกายความจำขึ้นรำไร
แล้วน้ำใสก็เริ่มซึมจากตา
กลายเป็นคนขวัญอ่อนนอนกระสับ
อยากจะหลับแต่ภาพหลอนยังซ้อนพร่า
ภาพหนึ่งเห็นวันพรากตอนจากมา
อีกภาพจ้ากระจ่างความหมางเมิน
ความเหงาเป็นเช่นนี้นี่เองหนอ
รักมารอแล้วร้างหายห่างเหิน
โลกสดุดสุดอับความยับเยิน
คล้ายทางเดินมืดมิดเดินผิดทาง
อยากขอร้องอยากพ้อต่อว่านัก
ว่าหวงรักห่วงใจเอาไว้บ้าง
อย่าปล่อยตัวเพียงให้ขวัญไขว่คว้าง
จะหมดทางแม้พลั้งเพียงครั้งคราว
คืนนี้คิดถึงใครก็ไม่รู้
ใจหดหู่ตาจ้องแต่ห้องหาว
ดึกแล้วหนอคนอาภัพคุยกับดาว
ช่วยถามข่าวใครคนนั้นให้ฉันที
รการตติ
คืนนี้คิดถึงใครใจเจ้ารู้
เหม่อมอง หมู่เมฆ,ดาว พราวสดศรี
วานซักถามไถ่ถึงหนึ่งนารี
โอ้..คนดีดวงใจใกล้หรือลับ
สบายสุกข์ทุกข์ใจกระไรหนอ
น้ำตาคลอคล้อยเพียงภาพประดับ
ประกอบแสงส่องดาวคราวระยับ
ระยิบจับจิตมองจ้องคิดถึง
คงสงัดสงบพบความเงียบ
น้ำค้างเลียบลัดเลาะเกาะหยดหนึ่ง
บนสองแก้มแต้มแต่งแจงรำพึง
รำพันซึ้งซาบซ่านสะท้านดาว
คืนนี้คิดถึงใครใจเจ้ารู้
จิตเกาะอยู่ยากยิ่งจริงเหน็บหนาว
คือความเหงาเศร้าโศกโลกนี้ราว
ไร้ข่าวคราวคนดีที่ฉันรอ....
คือความเหงาเศร้าโศกโลกนี้ราว
ไร้ข้อความตามข่าวคราวจากเธอ
หทัยกาญจน์ ฤทัยกานท์
๒ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
