ขอบคุณภาพจาก t1.gstatic.com
สารัตถะ ใดเล่า ผู้เฝ้าฝัน
เพื่อพบวัน รวี ที่ฉายแสง
ขับความมืด หม่นหมาง เมื่อคลางแคลง
ซึ่งแสวง วาดไว้ แต่ใจตน
บริบท บางคราว ช่างหนาวนัก
ใช่รู้หลัก ลำดับ ความสับสน
แลร้อนรุ่ม สุมทรวง ห้วงกมล
จะเพียรผล พบหรือ ผู้ถือทาง
เมื่อไม่รู้ เลศนัย หทัยท้อ
จะก้าวก่อ การใด ในระหว่าง-
หากแจ้งเหตุ แห่งใจ ไม่เลือนลาง
ย่อมสะสาง สู่วัน กับฝันจริง
ฝันใด เมื่อไม่สิ้น ซึ่งดินฟ้า
สู้ศรัทธา ท่ามทุกข์ แลสุขสิ่ง
ย่อมยินยล บนโลก หลักพักพิง
งดงามยิ่ง อยู่ใน.........หัวใจเรา
เขียนไม่ค่อยได้นักนะครับ
ช่วงนี้!ต้องรับผิดชอบงานมาก
ด้วยน้อยวาสนาชะตาตก
ยากหยิบยก เปรยเปรียบเทียบใครเขา
วังเพียงฝัน งามยิ่ง อิงแนบเนา
ซับโศกเศร้า เหงาทรวง ให้ล่วงลา
แต่ไม่รู้ ฝันดี อยู่ที่ไหน
จะตาหา อย่างใด ที่ไหนหนา
ก็เมื่อใจ ขื่นขม ตรมเรื่อยมา
จะไขว่คว้าหาฝัน พลันรางเลือน
สุดปลายทาง ระหว่าง ฝันที่ใฝ่
เฝ้าตามหาเรื่อยไปกลับคล้ายเคลื่อน
ดุจความหวัง ห่างหาย ไม่มาเยือน
ไม่เหมือนเดือน ดารา คู่ฟ้างาม
ด้วยน้อยวาสนา ชะตาตก
ในหัวอก หม่นไหม้ ดั่งใครหยาม
รอฝันเคียง เพียงพึง ถึงชั่วยาม
ฟ้าสีคราม ลามหม่น ยังทนรอ....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
