เพียงผ่านไทรใจตรึงคะนึงนึก
แว่วส่วนลึกทึกทักรักเสมอ
สำเนียงแผ่วแจ้วจำเรียงเสียงละเมอ
อยากพบเจอเพ้อครวญหวนอาลัย
ป่านฉะนี้มีใครผู้ใดหนอ
เคียงพะนอคลอชิดพิสมัย
แล้วแอบลักพักตร์ละอองใจน้องไป
คิดขึ้นมาคราใดฤทัยตรม
เคยจุมพิตขนิษฐ์ปรางสะอางหอม
กลิ่นพะยอมพร้อมเนื้อนวลอวลประสม
พิศวาสประหลาดเร้าเฝ้าดอมดม
มีไทรร่มห่มเราเหมือนเฝ้าแล
นิจจาเอ๋ยเคยคู่มิรู้คลาด
สายสวาทขาดไฉนไร้แยแส
มองเห็นไทรใจจะขาดอนาถแด
ฟ้าไร้แขแท้เสมือนน้องเลือนเรา
.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
