[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปู่ริน]

ชีวิตพี่เหมือนเดินทางอย่างโดดเดี่ยว
ช่างเปล่าเปลี่ยวคับแค้นใจให้คนหาม
บนเส้นทางดูแสนไกลไม่ได้ความ
เมื่อถึงยามรักร้างร่างกายโทรม

เม่อมองฟ้าเมฆครึ้มริมชายหาด
น้ำซัดสาดซ่าซ่ายังถาโถม
ลมพัดหวนม้วนครื่นเสียงโครมโครม
มิเล้าโลมหาดทรายเช่นหลายวัน

ฝนกระหน่ำฟ้าครวญครางเหมือนนางร้อง
พี่นั่งมองคอยหานางดั่งความฝัน
หนีพี่ไปน้องไม่เห็นความสำคัญ
ผิดใจกันเหมือนฟ้าครางทะเลครวญ

พี่นั่งนึกตรึกตรองจนถ้วนถี่
ร่างกายพี่ไฟเร้าร้อนเหมือนลมหวน
ดินกระจายหมุนน้ำทำเสียกระบวน
มาก่อกวนหัวใจให้ช้ำตรม

ทำให้พี่ต้องหนีหน้าลาพักร้อน
มาพักผ่อนหัวใจหายขื่นขม
นั่งหนักใจไฟสุมอกทุกข์ระทม
เมื่อคลื่นลมสงบ...จบกันที...

                    ริน ดอนบูรพา
                        ๑ เม.ย. ๕๕