ภาษาโส้ (เทียบกับภาษาบรูข้างบนเองนะ)
มั๊ด=ตา
ยืง=เท้า
อะลีก=หมู
เด๊อะ=น้ำ (งวดเด๊อะ ดื่มน้ำ)
ส่วน "ข้าว" ในภาษาโส้
ใช้คำว่า อะวะ (เจียอะวะ แปลว่า กินข้าว)
ภาษาบรู ใช้คำออกทางส่วย
คือ โด๊ย (จาโด๊ย แปลว่า กินข้าว)
การนับเลขในภาษาบรูก็คล้ายภาษาโส้ คือ
ส่วนการนับเลข(ของบรู) ไม่มีเลข 0 ในการนับ เช่น
1 (มวย) 2 (บารร) 3 (ไป) 4 (โปน)
5 (เซิง) 6 (ตะปรั๊ด) 7 (ตะปูลล) 8 (ตะกวลล)
9 (ตะเก๊ะ) 10 (มันจิ๊ด) 11 (มันจิ๊ดละมวย) 12 (มันจิ๊ดละบารร)
20 (บารรละจิ๊ด) 21 (บารรจิ๊ดละมวย) 22 (บารรจิ๊ดละบารร) 100 (มวยกะแซ)
1,000 (มันจิ๊ดกะแซ) 10,000 (มันจิ๊ดมันจิ๊ดกะแซ)
ภาษาโส้ก็นับว่า
มวย(1) บาร(2) ไป(3) ปูน (4) ซืง(5) (จำได้เท่านี้แหละ) ต่างกันนิดหน่อยเน๊าะ
ก็ถึอว่า ใกล้เคียงกันอยู่นะ
ปล.ได้เรียนรู้วัฒนธรรมท้องถิ่นแบบนี้ ชอบหลายเน้อ
กระทู้ "โส้รำลึก"
http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=19734.0
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
