[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น.ปฎิพน]

ที่ท่านกามนิตเขียนไว้ว่า...

"นอกจากนี้ ให้สังเกตว่ากวีเก่าบางท่านประวิสรรชนีไม่เหมือนในพจนานุกรม ที่ท่านจำเป็นต้องทำเช่นนั้นก็เพราะไม่ต้องการให้คนอ่านจังหวะเสริมของท่านผิด"

อันนี้จริงเลยครับ... ยิ่งถ้าเป็นฉันท์ ก็จะยิ่งเห็นมากขึ้น

ท่านชิต บุรทัต จะประวิสรรชนีย์ในตำแหน่งที่ต้องการให้ผู้อ่าน อ่านคำลหุ มิฉะนั้นแล้ว จะไม่ลงฉันทลักษณ์ ทำนองจะออกมาแปลกๆ ความไพเราะก็จะหายไป...

อย่างเช่น:

อินทรวิเชียรฉันท์ 11

๏ หวังเทอญมิต้องสง-....สัยะคงประสบพลัน
ซึ่งสุขเกษมสันต์...........หิตะกอบทวีการ

(บทสรุปสามัคคีเภทคำฉันท์)

จะเห็นว่า คำว่า สัย นั้น ถ้าไม่ประวิสรรชนีย์ จะอ่านเฉยๆว่า ไส ซึ่งเป็นครุ... เมื่อประวิสรรชนีย์แล้ว จะให้อ่านว่า สะยะ จะได้ลงลหุสองพยางค์ตามต้องการ

หิต ก็เหมือนกันครับ