โอ้ยามนี้ฤดีแล้งแจ้งประจักษ์
กลิ่นไอรักชักโรยยากโหยหา
หลากหลายผู้รู้ลำเอียงเพียงกายา
มินำพาว่าผู้อื่นขมขื่นทรวง (780)
มิเคยมอบชอบนักจิตต์มักได้
คำว่าให้ไร้ตอบซ้ำชอบหวง
ต่อหน้าดีสีใสข้างในกลวง
กับความลวงห่วงหาพร่ำอาวรณ์ (781)
แผ่นดินแล้งแห้งผากมิยากไร้
กลัวแห้งใจในกมลต้องทนหลอน
แม้ยามตื่นยืนนั่งกระทั่งนอน
สุดร้าวรอนถอนยากลำบากใจ (782)
เกิดชาติหน้าฟ้าใหม่อย่าได้สบ
พึงพานพบจบลงอสงไขย
อย่าได้เรียงเคียงข้างจงห่างไกล
หลายล้านไมล์ในชีวันหรือฝันเลย (783)
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
