มองดาวเดือน เกลื่อนฟ้าไกล ไร้แสงสี
ริบ-ริบหรี่ อ่อนแรง แสงใกล้หาย
ดาวดวงน้อย ลอยเด่น เห็นเรียงราย
ในฤทัย ไหม้มอด กอดเพียงตน
ริบ-ริบหรี่ อ่อนแรง แสงใกล้หาย
ดาวดวงน้อย ลอยเด่น เห็นเรียงราย
ในฤทัย ไหม้มอด กอดเพียงตน
ฉันต้องปลอบ ตัวเองในวันเหงา
ในวันเศร้า วังเวง แสนสับสน
วันนี้ฉัน อยากมีใคร สักหนึ่งคน
ขอผ่านพ้น บนหนทาง อย่างเดียวดาย
ในวันเศร้า วังเวง แสนสับสน
วันนี้ฉัน อยากมีใคร สักหนึ่งคน
ขอผ่านพ้น บนหนทาง อย่างเดียวดาย
จะมีไหม ใครคนนั้น ที่ฝันหา
ขอเขามา อยู่ชิดข้าง สร้างความหมาย
มาบรรเทา ความเหงา ที่กร่ำกราย
ให้ผ่อนคลาย หายคืน ชื่นชีวัน
ขอเขามา อยู่ชิดข้าง สร้างความหมาย
มาบรรเทา ความเหงา ที่กร่ำกราย
ให้ผ่อนคลาย หายคืน ชื่นชีวัน
ตราบใดดาว ไม่เคียงเดือน เหมือนตัวพี่
เดือนที่มี เมฆฝนทับ ดับความฝัน
จะมีไหม ใครคนหนึ่ง จึงรำพัน
คิดถึงน้อง ทุกคืนวัน มิเจือจาง
น้องนั่งซึม พี่ยิ่งเศร้า เหงาดวงจิต
พี่นั่งนึก นอนคิด จนรุ่งสาง
พี่ละเมอ เพ้อครวญ ถึงนวลนาง
นั่งตาค้าง เม่อลอย เหมือนเดือนคอย...ดาว..(ดิน)
ริน ดอนบูรพา
๓๐ มี.ค. ๕๕
เดือนที่มี เมฆฝนทับ ดับความฝัน
จะมีไหม ใครคนหนึ่ง จึงรำพัน
คิดถึงน้อง ทุกคืนวัน มิเจือจาง
น้องนั่งซึม พี่ยิ่งเศร้า เหงาดวงจิต
พี่นั่งนึก นอนคิด จนรุ่งสาง
พี่ละเมอ เพ้อครวญ ถึงนวลนาง
นั่งตาค้าง เม่อลอย เหมือนเดือนคอย...ดาว..(ดิน)
ริน ดอนบูรพา
๓๐ มี.ค. ๕๕