ฝันเอยฝัน อยู่ไหน ไกลไหมหนา
จะตามหา ฝันดีได้ที่ไหน
ระยะทาง ห่างฝัน นั้นเท่าใด
ต้องนั่งรถ สายไหน ถึงได้เจอ
มีคนเขากล่าวคำ ยังจำได้
ฝันให้ไกล ไปให้ถึง พึงเสนอ
จึงจะพบ ทางฝัน อันเลิศเลอ
นี่ฉันเพ้อ หรือเธอบ้าตามล่ามัน
จนเหนื่อยล้า อารมณ์ ระทมจิต
เฝ้าแต่คิด พร่ำเพ้อ ละเมอฝัน
ฝันลมลมแล้งแล้ง แสร้งผูกพัน
ดั่งฟ้ากั้น ฝันดี ไม่มีเลย
จะตามฝัน อย่างไร เมื่อไกลนัก
จะตั้งหลัก มั่นไว้ได้ไหมเอ่ย
รอฝันดี ที่หวัง สั่งมาเกย
เคียงเขนย แนบข้าง เหมือนอย่างจริง...
“สุนันยา”