ค่าของคำ ว่าแม่ แท้ยิ่งใหญ่
เกินสิ่งใด จะเทียบเปรียบมหันต์
เพราะสิ่งนี้ ยิ่งทำ ช้ำจาบัลย์
แม่อย่างฉัน เหมือนว่า ค่าไม่มี
สู้ลำบาก ตรากตรำ ทำทุกอย่าง
แม้นอ้างว้าง เดียวดาย ไม่เคยหนี
แต่บางคร้ง นั้นหนา ล้าเต็มที
เป็นสตรี ต้องสู้ อยู่ลำพัง
จะพายเรือ ข้ามฝั่ง ยังสุดท้อ
ลูกน้อยรอ แม่ส่ง คงความหวัง
ใกล้สิ้นแรง ถ่อเรือ เหลือกำลัง
กลัวล่มก่อน ถึงฝั่ง ที่หวังไว้
ทั้งคลื่นลม โถมถา พาสะอื้น
สุดจะฝืน ดั้นด้น ทนให้ไหว
เรือโคลงเคลง เกรงจอดไม่ปลอดภัย
มิอาจไป ถึงฝั่งฝัน วันที่รอ...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
