รักที่ยัง รั้งจิต คิดห่วงหา
จึงครองทุกข์ มิลุกยืน ฟื้นน้ำตา
เช่นนี้หนา ดังว่ารัก เคยหักทรวง
แม้ตะวัน ยังหมั่นเพียร เวียนส่องแสง
มิหมดแรง แสดงผ่อง ส่องแดนสรวง
เฝ้าก่อเกื้อ เอื้อชีวิน ถิ่นทั้งปวง
มิลับล่วง ควงรอบ มอบอุ่นไอ
เช่นพระจันทร์ นั้นส่องจ้า ราตรีมืด
มิเคยจืด มิเคยจาง ร้างไปไหน
เราเป็นคน ทนสู้ อยู่ที่ใจ
จงก้าวไป ใคร่ตะวัน และจันทรา..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
