วสันตดิลกฉันท์
๐ อ้าเพศก็เพศนุชอนงค์
อรองค์ก็บอบบาง
ควรมุ่งผดุงสิริสะอาง
วธุลักษณ์ประโลมใจ
๐ ยามขวยก็ด้วยจิตะระบัด
ประดิพัทธทรามวัย
พักตร์เจ้าคละเคล้าลุหิตะไซร้
ก็ระเรื่อกุหลาบพรรณ
๐ ยามร้อนกระฉ่อนกุธะคละฟุ้ง
พธุมุ่งพิฆาตครัน
โอ้หนอละออนุชะสวรรค์
นระหวั่นลุขวัญหาย
๐ อ้าหัตถ์ก็หัตถ์สุขุมะชวน
มนะหวนฤดีพราย
ควรแต่พิเลปน์จุรณะชาย
ผัสะคล้ายสวรรค์สรวง
๐ ยามแค้นก็แค่นพิริยะครอง
ลุกระบอง ธ ตามควง
ไล่กลุ้มตะลุมจะเจาะเคาะจ้วง
ก็ประลาตมิอาจทาน
๐ อ้าเสียงสำเนียงนุชะอนงค์
เสนาะส่งกระแสหวาน
ควรร้องและซร้องสระประสาน
พิณพาทย์ระเริงใจ
๐ ยามแค้น ธ แค่นพจนวา-
กยะจากระหึ่มไพร
เธอชีิ้วิถีปุริสะให้-
ทุษะหม่นวิกลตรอม
๐ อ้าจิตจริตยุวดินัย
อรไทก็รอมชอม
เปี่ยมคุณกรุณชนะถนอม
กวะบุตรธิดาตน
๐ ยามเจ็บก็เหน็บลุหิตะอาบ
กระแหนะภาพะสาปมน
ความรักสมัครจิตะสกนธ์
มละหม่น ณ พริบตา
๐ จิตที่ฤดีกษณะก่อน
รติฟอนเฟะฟุนมา
เกลียดชังประดังจิตะและพา-
หิระกายะเจ็บแค้น
๐ ตัดขั้ว ณ ใน ปทุมะชาติ
ผิวะขาดก็ใยแทน
เกลียดชังประดังประทุษะแสน
ภวะใยก็ไป่เหลือ
๐ หมดเจตสิกจะพิสมัย
นรไหนจะจุนเจือ
รูปงามละลามภวะอะเคื้อ
ลุสถานะยักษ์มาร ฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
