เคยสูญเสียอะไรตั้งหลายครั้ง
ฉันก็ยังอยู่ได้ไม่หมองหม่น
เพื่อนแย่งแฟนคู่ใจไปทั้งคน
ฉันก็ทนใจเย็นไม่เป็นไร
เคยพลาดเรื่องตำแหน่งที่แข่งขัน
หวังได้ขั้นได้ซีที่ควรได้
ถูกคนอื่นปาดหน้าคว้าเอาไป
ก็ทนไหวช่างมันฉันไม่แคร์
ทุกครั้งที่ตัวฉันมีปัญหา
ถูกต่อว่ามากมายไม่แยแส
ถูกจับย้ายไม่ถามตามตอแย
ฉันก็แค่ขำขำไม่จำมัน
แต่ที่ทนไม่ได้.ในชีวิต
คำที่มิตรเหยียดหยามพูดห้ำหั่น
ทำผิดศิลข้อสามตามพัวพัน
คำพูดนั้นเกินจะให้อภัย
--ณัชชา--
ฉันก็ยังอยู่ได้ไม่หมองหม่น
เพื่อนแย่งแฟนคู่ใจไปทั้งคน
ฉันก็ทนใจเย็นไม่เป็นไร
เคยพลาดเรื่องตำแหน่งที่แข่งขัน
หวังได้ขั้นได้ซีที่ควรได้
ถูกคนอื่นปาดหน้าคว้าเอาไป
ก็ทนไหวช่างมันฉันไม่แคร์
ทุกครั้งที่ตัวฉันมีปัญหา
ถูกต่อว่ามากมายไม่แยแส
ถูกจับย้ายไม่ถามตามตอแย
ฉันก็แค่ขำขำไม่จำมัน
แต่ที่ทนไม่ได้.ในชีวิต
คำที่มิตรเหยียดหยามพูดห้ำหั่น
ทำผิดศิลข้อสามตามพัวพัน
คำพูดนั้นเกินจะให้อภัย
--ณัชชา--
เกิดอะไร ขึ้นกับน้อง อย่าหมองศรี
โถคนดี มีอะไร ไม่สุขสันต์
พี่ไม่อยู่ ใครรังแก บอกแม่พัน
จะได้ตาม ไปหั่น บั่นให้จม
ชีวิตมี แต่เรื่องอยู่ตลอด
ไม่เคยปลอด สักวัน หวั่นใจขม
ออกเรื่องนี้ มีเรื่องนั้น กลั่นอารมณ์
ไม่เคยสุข เคยสม ตรมน้ำตา
ต้องพาไป ปฏิบัติธรรม ให้หนำจิต
เพื่อชีวิต จะดี ที่สุดหนา
มีแต่เรื่อง เคืองขุ่น วุ่นอุรา
เรื่องขี้หมู ขี้หมา สารพัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
