เหมือนว่าความผูกพันนั้นผุกร่อน
ความห่วงหาอาทรอ่อนแรงหาย
ความหวานชื่นโรยราล้าใจกาย
ความเดียวดายเกาะกินจนสิ้นแรง
ความเป็นไปในชีวิตผิดจากฝัน
เธอกับฉันวันเวลาจึงปร่าแปร่ง
ความรู้สึกเคร่งเครียดมันเสียดแทง
มันแห้งแล้งแข็งขืนเหมือนฝืนทน
จะโทษใครไหนเล่าก็เราผิด
ทำชีวิตวิบัติสุดขัดสน
ใครจะฝืนยิ้มได้ในความจน
คงไม่พ้นปิดฉากฝากคำลา
ความห่วงหาอาทรอ่อนแรงหาย
ความหวานชื่นโรยราล้าใจกาย
ความเดียวดายเกาะกินจนสิ้นแรง
ความเป็นไปในชีวิตผิดจากฝัน
เธอกับฉันวันเวลาจึงปร่าแปร่ง
ความรู้สึกเคร่งเครียดมันเสียดแทง
มันแห้งแล้งแข็งขืนเหมือนฝืนทน
จะโทษใครไหนเล่าก็เราผิด
ทำชีวิตวิบัติสุดขัดสน
ใครจะฝืนยิ้มได้ในความจน
คงไม่พ้นปิดฉากฝากคำลา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
