ชีวิตรัก ของฉัน ขนานอยู่
ซึ่งเปรียบดู รางรถไฟ ให้ไหวหวั่น
คงไม่อาจ พาดพบ บรรจบกัน
ห่างไกลเกิน รอวัน นั้นไม่มี
จะอีกสัก กี่ครั้ง สักกี่หน
ฉันต้องทน บนทาง ระหว่างนี่
รู้ทั้งรู้ ว่าปวดร้าว หนาวฤดี
น้ำตาปรี่ ไหลอาบ ทาบสองปราง
แค่ให้รู้ ว่าฉัน...ยังมีเขา
ไม่ใจเบาเผลอไผล หรือไกลห่าง
ต่อให้สุด ตาแล แม้ปลายทาง
ทุกก้าวย่าง คงเคียง เรียงร่วมไป
ซึ่งเปรียบดู รางรถไฟ ให้ไหวหวั่น
คงไม่อาจ พาดพบ บรรจบกัน
ห่างไกลเกิน รอวัน นั้นไม่มี
จะอีกสัก กี่ครั้ง สักกี่หน
ฉันต้องทน บนทาง ระหว่างนี่
รู้ทั้งรู้ ว่าปวดร้าว หนาวฤดี
น้ำตาปรี่ ไหลอาบ ทาบสองปราง
แค่ให้รู้ ว่าฉัน...ยังมีเขา
ไม่ใจเบาเผลอไผล หรือไกลห่าง
ต่อให้สุด ตาแล แม้ปลายทาง
ทุกก้าวย่าง คงเคียง เรียงร่วมไป
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
