มาเล่าเรื่องความฝันในวันก่อน
คืนฉันนอนหลับเหงาข้างเงาหิน
ฝันถึงดวงดาวเดือนเคลื่อนยุพิน
ประทับจินต์จับทรวงเป็นบ่วงซุก
เธอและฉันนั้นเหมือนเดือนกับหาว
ยามเธอพราวแสงพรมฉันสมสุข
ยามเธอดับอับฟ้าคราฉันทุกข์
ยามเธอลุกโดดเด่นฉันเล่นไฟ
อยู่ใกล้กันเพียงหน้าอากาศกั้น
ถึงอย่างนั้นฉันคงยังสงสัย
เพียงตาเห็นเดือนหาวพราวอำไพ
ทั้งสองใกล้เพียงเอื้อมเชื่อมต่อกัน
แต่ความจริงเดือนหาวห่างราวโยชน์
จึงมิโปรดมองหาศขาดสุขสันต์
เฉกกรรมซ้ำคำบาปมาสาปทัณฑ์
เสกตัวฉันรำพึงคิดถึงเธอ
คืนฉันนอนหลับเหงาข้างเงาหิน
ฝันถึงดวงดาวเดือนเคลื่อนยุพิน
ประทับจินต์จับทรวงเป็นบ่วงซุก
เธอและฉันนั้นเหมือนเดือนกับหาว
ยามเธอพราวแสงพรมฉันสมสุข
ยามเธอดับอับฟ้าคราฉันทุกข์
ยามเธอลุกโดดเด่นฉันเล่นไฟ
อยู่ใกล้กันเพียงหน้าอากาศกั้น
ถึงอย่างนั้นฉันคงยังสงสัย
เพียงตาเห็นเดือนหาวพราวอำไพ
ทั้งสองใกล้เพียงเอื้อมเชื่อมต่อกัน
แต่ความจริงเดือนหาวห่างราวโยชน์
จึงมิโปรดมองหาศขาดสุขสันต์
เฉกกรรมซ้ำคำบาปมาสาปทัณฑ์
เสกตัวฉันรำพึงคิดถึงเธอ
บัณฑิตเมืองสิงห์