[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

แค่สายตา จ้องมองไป คงไม่รู้
สิ่งที่ดู ที่มองผ่าน ร้าวรานไหม
ไม่รู้หรอก บอกเอาไว้ ใครต่อใคร
ร่องรอยใจ ที่โดนทิ้ง ความจริงมี

เจ็บปวดนัก ไมอาจเอ่ย หรือเผยได้
เหมือนคนตาย ทั้งหายใจ อยากไกลหนี
จมดิ่งลึก ใต้แผ่นฟ้า ห้วงวารี
ยากเหลือที่ พรรณา จะหาคำ

อาจเห็นยิ้ม ยามได้พบ ประสบหน้า
เป็นเพราะว่า ไม่กล้าบอก ว่าชอกช้ำ
กลั้นน้ำตา เพราะหัวใจ สั่งให้ทำ
ใจมันย้ำ ฉันเข้มแข็ง และแกร่งพอ

ไม่ให้เห็น น้ำตาใจ ที่ไร้ค่า
ให้เธอมา สงสารกัน หรือหวั่นหนอ
ไม่มีทาง ทิ้งเข่าทรุด ให้หยุดรอ
นั่งวอนขอ เรียกความหวัง เหนี่ยวรั้งเธอ

ร่องรอยร้าว เป็นแผลเป็น ไม่เห็นค่า
หนึ่งคำลา เจ็บและจบ ที่พบเผลอ
หมดสิ้นแล้ว คนที่คบ ภาพลบเบลอ
น้ำตาเอ่อ ร่องรอยช้ำ คอยย้ำเตือน