...เอาอักษรร้อยเรียง...อาจเพียงแผ่ว
ไร้ซึ่งแววแนวขับ...รับกระหึ่ม
ร่ายมนตรามิขลัง...เอวังซึม
เป็นเงาขรึมครึ้มคำหยาด...มิบาดใจ
...ส่งเพียงแถวแนวรักสลักจิต
ส่งความคิดตรึงตรา...จะหาไหน
โอ้เพื่อนรัก...มิตรกลอนจรจากไป
ผู้อยู่ไกลอย่างข้าฯ...รอท่าคอย
...เคยพริ้วไหว ในคำ กลับดำมืด
รสหวานฝืด ติดซ่อน ท่อนเหงาหงอย
สัมผัสเลือน เคลื่อนย้าย เร้นกายลอย-
ละลิ่วสอย ห้อยติด อยู่ทิศใด
...นักกลอนเอ๋ย เคยชิด ติดอักษร
วันนี้จร ห่างแท้ แก้ไฉน
มองหน้าบ้าน บานเก่า เราอาลัย
สิ้นเยื่อใย แล้วหรือ คนถือกลอน
...เห็นกระทู้ กู่ทัก สักประเดี๋ยว
หันหลังเหลียว เทียวมอง จ้องอักษร
ร่ายพจน์พร่ำ ร่ำไร ไปอาวรณ์
คนไกลจร วอนคืนกลับ ประดับคำ...
ไร้ซึ่งแววแนวขับ...รับกระหึ่ม
ร่ายมนตรามิขลัง...เอวังซึม
เป็นเงาขรึมครึ้มคำหยาด...มิบาดใจ
...ส่งเพียงแถวแนวรักสลักจิต
ส่งความคิดตรึงตรา...จะหาไหน
โอ้เพื่อนรัก...มิตรกลอนจรจากไป
ผู้อยู่ไกลอย่างข้าฯ...รอท่าคอย
...เคยพริ้วไหว ในคำ กลับดำมืด
รสหวานฝืด ติดซ่อน ท่อนเหงาหงอย
สัมผัสเลือน เคลื่อนย้าย เร้นกายลอย-
ละลิ่วสอย ห้อยติด อยู่ทิศใด
...นักกลอนเอ๋ย เคยชิด ติดอักษร
วันนี้จร ห่างแท้ แก้ไฉน
มองหน้าบ้าน บานเก่า เราอาลัย
สิ้นเยื่อใย แล้วหรือ คนถือกลอน
...เห็นกระทู้ กู่ทัก สักประเดี๋ยว
หันหลังเหลียว เทียวมอง จ้องอักษร
ร่ายพจน์พร่ำ ร่ำไร ไปอาวรณ์
คนไกลจร วอนคืนกลับ ประดับคำ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
