
ให้อภัย เถอะท่าน เขานั้นแก่
หูตาแล ฟางฟ่า น่าสงสัย
แก่บางเรื่อง หรือเปล่า เล่าว่าไง
สุนทรวิทย์ เปลี่ยนไป ให้งงงวย
จะหนีหน้า ไปมา หาธรรมะ
คงไม่ไหว แล้วล่ะ หาตัวช่วย
นกเขามัน ไม่ขัน ถึงยามซวย
หลับอุตุ เหมือนป่วย ม้วยแน่นอน
แสนร้าวรวด ปวดเหน็บ เจ็บแทบแย่
ช้ำดวงแด แพ้นัก จักถ่ายถอน
นกเขามัน ไม่ตื่น นะบังอร
ถึงจะอ้อน อย่างไร ไม่ฟื้นมา
พันทอง
