|
ไผ่เดียวดาย
|
 |
« เมื่อ: 26 มีนาคม 2012, 01:14:PM » |
|
ฉันหมดสิ้น ทุกทุกสิ่ง โดนทิ้งขว้าง
ความอ้างว้าง ไหลเข้าสาด ไม่ขาดสาย
คนที่รัก เขากลับคำ มาทำลาย
ใจสลาย สัญญามั่น มาผันแปร
คำพูดเธอ มันสลาย กับกลายธาตุ
เป็นอากาศ ปลิวซ่อนเร้น รักเป็นแผล
ที่ว่ารัก ฉันคนเดียว ไม่เหลียวแล
สิ่งแน่แท้ ที่ท่วมท้น อยู่คนเดียว
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
ยามพระอาทิตย์อัสดง, D, ..กุสุมา.., รพีกาญจน์, sunthornvit, อริญชย์, เมฆา..., navee, ดุลย์ ละมุน, panthong.kh, addy, สมนึก นพ, ดาว อาชาไนย, พี.พูนสุข, Thammada
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
|
|
|
