"หัวใจไม่จำจึงช้ำนาน"
ดื่มกาแฟถ้วยหนึ่งจึงเขียนต่อ
ไม่ย่นย่อขอบอกออกรสขม
รูปหัวใจกึ่งกลางวางให้ชม
เจตนารมณ์อย่าหลับหรือกลับนอน
กลายเป็นนกเค้าแมวแล้วตัวฉัน
ในกลางวันง่วงนักจึงพักผ่อน
หากกลางคืนขืนหลับเหตุกลับย้อน
เรื่องเก่าก่อนเข้าฝันทุกวันไป
อยากจะลืมเสียบ้างยังเห็นอยู่
จิตหดหู่บ่อยครั้งนั่งร้องไห้
เหมือนแซ่หวดปวดร้าวเข้าทรวงใน
เจ็บที่ใจล่วงมาเวลากาล
โดนทารุนเจ็บซ้ำย้ำดวงจิต
ยังครุ่นคิดอยู่นั้นเหตุผันผ่าน
เพราะหัวใจไม่จำจึงช้ำนาน
วันสงกรานต์หาใหม่คงได้ลืม.
นพ
26 มี.ค.55
"สายตามองไปอย่าได้เห็น"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
