แว่วยินเสียงสะอื้นอึก ระทึกหนัก
ลมทะลักหักดอย เป็นรอยเผย
น้ำตาใครไหลล้นปนเหมือนเคย
ปากพร่ำเอ่ยเปรยหมายให้ชายคืน
อ้อนเหมือนเด็กหิวนมระดมร้อง
เสียงดังก้องถึงแถนแสนขมขื่น
เกินจะทนบนฟ้าพาร้องครืน
เกินจะฝืนแข็งใจต้องให้นม
คงเป็นสุขยามใดปากได้คาบ
เสียงจ๊วบจ๊าบซาบชื่นหายขื่นขม
มือก็ยุ่งตุงนังสั่งระดม
ซุกไซ้ปมนมคัดก็ปัดไป
คืออาการปานนี้ที่คิดออก
เกินเดาออกว่าเธอเพ้อแค่ไหน
หรือแอบขำสัมฤทธิ์ ผลผลิตใจ
วางแผนไว้ได้ทุเลา..ที่เต้าคัด
เถอะมาถึง ตะลึงจ้องน้องคนสวย
ตลึงด้วยวจีที่เจนจัด
ช่างสรรหาพาทีที่ผูกมัด
จนเซซัดซวนทรุดต้องมุดทรวง
ได้อุ่นไอใจชื้นขึ้นกะตั๊ก
เกินจะผลักให้พ้นบนแหนหวง
หลงกลิ่นนางอย่างหนักปักแดดวง
กลิ่นพุ่มพวง..ลวงหลอก..อย่าบอกใคร..(เชียว !)
ลมทะลักหักดอย เป็นรอยเผย
น้ำตาใครไหลล้นปนเหมือนเคย
ปากพร่ำเอ่ยเปรยหมายให้ชายคืน
อ้อนเหมือนเด็กหิวนมระดมร้อง
เสียงดังก้องถึงแถนแสนขมขื่น
เกินจะทนบนฟ้าพาร้องครืน
เกินจะฝืนแข็งใจต้องให้นม
คงเป็นสุขยามใดปากได้คาบ
เสียงจ๊วบจ๊าบซาบชื่นหายขื่นขม
มือก็ยุ่งตุงนังสั่งระดม
ซุกไซ้ปมนมคัดก็ปัดไป
คืออาการปานนี้ที่คิดออก
เกินเดาออกว่าเธอเพ้อแค่ไหน
หรือแอบขำสัมฤทธิ์ ผลผลิตใจ
วางแผนไว้ได้ทุเลา..ที่เต้าคัด
เถอะมาถึง ตะลึงจ้องน้องคนสวย
ตลึงด้วยวจีที่เจนจัด
ช่างสรรหาพาทีที่ผูกมัด
จนเซซัดซวนทรุดต้องมุดทรวง
ได้อุ่นไอใจชื้นขึ้นกะตั๊ก
เกินจะผลักให้พ้นบนแหนหวง
หลงกลิ่นนางอย่างหนักปักแดดวง
กลิ่นพุ่มพวง..ลวงหลอก..อย่าบอกใคร..(เชียว !)
"บ้านริมโขง"
แสนยินดี ปรีเปรม เกษมสันต์
คำวอนฉัน เป็นผล เข้าจนได้
นึกว่าจะ ใจดำ ทิ้งน้องไป
ใครทำให้ พี่ช้ำ ระกำทรวง
ขอต้อนรับ กลับมา หาอ้อมกอด
คนเคยพรอด พร่ำรัก ชักหวงห่วง
อย่าหลบหน้า หนีไป ไกลพุ่มพวง
สุดาดวง ทนรอ ท้อทุกคืน
เรื่องเมื่อเก่า หนหลัง ช่างมันเถิด
ขอเพียงเปิด ใจรัก จักราบรื่น
มาเริ่มต้น กันใหม่ นะขวัญยืน
ทนกล่ำกลืน รอพี่ นี้ตั้งนาน
พันทอง
ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ คำวิงวอน ได้ผลแฮะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
