[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

ในเมื่อฉันไร้ค่า..ก็อย่ารัก
ฉันจะหัก พักใจ ไม่ห่วงหา
เรื่องก่อนเก่า ของเรา คราวผ่านมา
ให้เวลา สักหน่อย คงค่อยเลือน

ในเมื่อเขา คนนั้น สำคัญกว่า
กรุณา อย่าหยาม ทำเชือดเฉือน
รักของเรา ถูกขีด ให้บิดเบือน
ก็ขอเคลื่อน ใจตน ให้พ้นทาง

ให้มันจบกันไป แต่วันนี้
เบื่อแล้วพี่ ท่าที ที่เมินหมาง
แม้เจ็บปวด ไม่น้อย จะปล่อยวาง
จะไม่อยู่ เป็นก้าง ขวางทางใคร

หันหลังปาดน้ำตา จำลาจาก
รักที่ฝาก ถูกทำ ช้ำหวั่นไหว
แสนหนาวเหน็บ เจ็บหน่วง ถึงทรวงใน
เพราะรักไร้คุณค่า ขอลาจร .....

“สุนันยา”

ดูอาการคล้ายขมยามลมขึ้น
เห็นแล้วมึนมองหมายคล้ายสังหรณ์
ลมจะไป..ไฟจะมา..ให้อาวรณ์
เมื่อถึงตอนวัยทอง..เข้าครองตน

หรือไม่ชินกินยาผิดขนาน
ส่งอาการกำเริบเปิบปี้ป่น
เก่าไม่หายใหม่แทรกแหวกลมบน
ทำให้คนหงุดหงิดผิดสำแดง

เมื่อคิดผิดคิดใหม่ก็ไม่สาย
ว่ามันง่ายไปไหมใจแสลง
มาฟึดฟัดกัดฝาพาระแวง
รักสีแดงแปลงดำ..ให้หนำใจ

ปล่อยเย็นลงปลงบ้างวางสติ
มองดูสิมองบ้าง..ต่างไฉน
ทุกคนผ่านรานรุมสุมทรวงใน
กว่าผ่านได้ต้องฝ่าทุกอารมณ์

เรื่องความรักมักใครไหนบังคับ
เกินบีบจับนับเค้นเน้นให้สม
อยู่ที่จิตคิดมั่นสรรสร้างพรหม
จะชื่นชมหรือไม่..ใครบันดาล

เมื่อมีรักดีแล้ว..น้องแก้วเอ๋ย
เพียงชื่นเชยยามเหงาเฝ้าสนาน
ไม่หวังมากฝากใฝ่ในต้องการ
คนขึ้นคานหวานรัก..มากนักมี..

"บ้านริมโขง"