ไม่มีเขา เราอยู่ อดสูนัก
ไม่มีเขา เราจัก อาจเพ้อพร่ำ
ความเจ็บปวด รวดร้าว ที่เขาทำ
ใจช่างดำ ถลำลึก นึกผิดไป
คิดว่าเขา เป็นคนดี ที่น่าคบ
ไม่อยากพบ อีกแล้ว แววฟ้าใส
จำจากจน สิ้นฟ้า นภาลัย
ขืนอยู่ไป ฤทัยเรา คงเฉาตาย
พันทอง
อ ยู่ ค น เ ดี ย ว ใ ห้ ไ ห ว
ถ้าการเป็นของใคร...แล้วไร้ความหมาย
การมีเพียงตัวเรา...อาจเหงา...แต่ไม่ถึงตาย
คงยังไม่สาย...ต้องตัดไห้ได้...ค ว า ม ผู ก พั น
ไ ม่ จ ำ เ ป็ น ต้ อ ง ลื ม ...ทุ ก สิ่ ง ที่ ผ่ า น ม า
หากแต่เตือนตัวเองว่า...เป็นเพียงความฝัน
เมื่อเรื่องจริงเราไม่ใช่...ยื้อต่อไปก็เจ็บเท่ากัน
จงเลือกเก็บความผูกพัน...ดีกว่าปล่อยให้ถึงวัน...ที่ไม่เหลืออะไร
ถ้าการเป็นของใคร...แล้วไร้ความหมาย
การมีเพียงตัวเรา...อาจเหงา...แต่ไม่ถึงตาย
คงยังไม่สาย...ต้องตัดไห้ได้...ค ว า ม ผู ก พั น
ไ ม่ จ ำ เ ป็ น ต้ อ ง ลื ม ...ทุ ก สิ่ ง ที่ ผ่ า น ม า
หากแต่เตือนตัวเองว่า...เป็นเพียงความฝัน
เมื่อเรื่องจริงเราไม่ใช่...ยื้อต่อไปก็เจ็บเท่ากัน
จงเลือกเก็บความผูกพัน...ดีกว่าปล่อยให้ถึงวัน...ที่ไม่เหลืออะไร
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
