เมื่อวันนี้ทุกทุกอย่างไม่เหมือนเก่า
ไม่มีแล้วคำว่าเรา ..มีเพียงความเหงา เศร้า เหว่ว้า
ภาพทรงจำ ยังทรงใจในน้ำตา
เมื่อเธอเอ่ยคำลา ฉันมองท้องฟ้า กลับพบว่ามันเปลี่ยนไป
Design with love”
วั น ที่ ต้ อ ง เ อ่ ย ค ำ ร่ ำ ล า
ฉันได้แต่นั่งมองท้องฟ้า...แล้วร้องให้
กอดตัวเองเบา เบา ... อย่างเศร้าใจ
ถามซ้ำ ซ้ำ ว่าผิดไหม...ที่ตัดสินใจบอกลา
ฉั น เ ห นื่ อ ย เ กิ น ก ว่ า จ ะ เ ดิ น ต่ อ
หมดแรงร้องขอ...หรือไขว่คว้า
เพราะความห่วงใย...ที่มีให้เสมอมา
เธอกลับมองว่า...ไม่มีค่าอะไร
ไ ม่ ไ ด้ ห ม ด รั ก . . . แ ต่ ห ม ด แ ร ง
เลิกฝืนว่าเข้มแข็ง...หรือทนไหว
วันนี้ฉันเจ็บเกิน...ที่จะก้าวเดินต่อไป
จึงขอหยุดมันไว้...ก่อนจะไม่เหลืออะไร...ให้จดจำ
ฉันได้แต่นั่งมองท้องฟ้า...แล้วร้องให้
กอดตัวเองเบา เบา ... อย่างเศร้าใจ
ถามซ้ำ ซ้ำ ว่าผิดไหม...ที่ตัดสินใจบอกลา
ฉั น เ ห นื่ อ ย เ กิ น ก ว่ า จ ะ เ ดิ น ต่ อ
หมดแรงร้องขอ...หรือไขว่คว้า
เพราะความห่วงใย...ที่มีให้เสมอมา
เธอกลับมองว่า...ไม่มีค่าอะไร
ไ ม่ ไ ด้ ห ม ด รั ก . . . แ ต่ ห ม ด แ ร ง
เลิกฝืนว่าเข้มแข็ง...หรือทนไหว
วันนี้ฉันเจ็บเกิน...ที่จะก้าวเดินต่อไป
จึงขอหยุดมันไว้...ก่อนจะไม่เหลืออะไร...ให้จดจำ
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
