...ฝากลม..

ตื่นมาออน ตอนตีสี่ มิมีใคร
ให้อ้างว้าง ทรวงใน ใจทอดถอน
บ้านเงียบเหงา เศร้านัก จักอาวรณ์
ให้สะท้อน ฤทัย ไหวหวั่นจริง

เคยสนุก ครื้นเคลง บรรเลงฝัน
ต่อกลอนกัน ทุกวัน สุขสันต์ยิ่ง
มาบัดนี้ ไร้เงา เขาแอบอิง
จึงขอวิง วอนผ่าน ม่านฟ้าเอย

อาจารย์ บ้านริมโขง จงกลับเถิด
ไยเตลิด หนีหน้า ทำชาเฉย
ศิษย์อ้อนวอน กลับมา นะทรามเชย
เวลาก็ ล่วงเลย ผ่านนานแล้ว

โปรดสงสาร คนคอย แสนน้อยจิต
ท่านโปรดคิด ไตร่ตรอง สองตาแป๋ว
อย่าให้รอ ต่อไป ไร้สิ้นแวว
ยินเสียงแว่ว แจวกลับ อย่าลับไป

ฝากสายลม พัดพา อย่าลาร้าง
ฤทัยฉัน อ้างว้าง ห่างไฉน
รู้ว่าท่าน ตามดู อยู่ไม่ไกล
วันเกิดไง ยังมาจ่อ รออวยพร

จึงขอวิงวอนว่า อย่าช้านัก
อย่าร้างรัก ลืมเลือน เหมือนดั่งก่อน
รีบกลับเถิด พี่จ๋า กล้าวิงวอน
กลับมาสอน กันก่อน อย่าจรเลย
พันทอง