เ พ ร า ะ วั น คื น เ ก่ า ๆ ไ ม่ อ า จ ย้ อ น ม า
จะก้าวต่อก็ล้า...ยิ่งคบยิ่งไร้ค่ากว่าความหลัง
ถึงวันที่ความห่วงใย...น่ารำคาญใจ...จนไม่อยากรับฟัง
เมื่อความรักที่ใกล้ผุพัง...คงไม่เหลือให้หวังแล้วหัวใจ
ใ ห้ เ ร า ... เ ป็ น ค น จ บ มั น ค ง ดี ก ว่ า
ที่จะปล่อยให้ค้างคา...แล้วเสียน้ำตาไปถึงไหน
รอยร้าวที่ถูกกดดัน...คงมีสักวันต้องแตกไป
หากยังอยากรักษาหัวใจ...เลิกยื้อกันไว้สักที
อ ย่ า ง น้ อ ย ...ค ว า ม ท ร ง จ ำ อั น มี ค่ า
ทุกร่องรอยห่วงหา...ที่เคยผ่านแววตาคู่นี้
ให้เราเลือกเก็บไว้...เฉพาะความประทับใจที่มี
ก่อนจะจบแบบที่...ไม่เหลือแม้แต่สิ่งดี ๆ..ให้จดจำ
จะก้าวต่อก็ล้า...ยิ่งคบยิ่งไร้ค่ากว่าความหลัง
ถึงวันที่ความห่วงใย...น่ารำคาญใจ...จนไม่อยากรับฟัง
เมื่อความรักที่ใกล้ผุพัง...คงไม่เหลือให้หวังแล้วหัวใจ
ใ ห้ เ ร า ... เ ป็ น ค น จ บ มั น ค ง ดี ก ว่ า
ที่จะปล่อยให้ค้างคา...แล้วเสียน้ำตาไปถึงไหน
รอยร้าวที่ถูกกดดัน...คงมีสักวันต้องแตกไป
หากยังอยากรักษาหัวใจ...เลิกยื้อกันไว้สักที
อ ย่ า ง น้ อ ย ...ค ว า ม ท ร ง จ ำ อั น มี ค่ า
ทุกร่องรอยห่วงหา...ที่เคยผ่านแววตาคู่นี้
ให้เราเลือกเก็บไว้...เฉพาะความประทับใจที่มี
ก่อนจะจบแบบที่...ไม่เหลือแม้แต่สิ่งดี ๆ..ให้จดจำ
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
