เพียงครั้งแรกที่เราพบกัน
ก็หมดลงแล้วคืนวันที่หวั่นไหว
อีกครั้งที่รู้ว่าเธอเป็นใคร
ความชุ่มชื่นในหัวใจก็ตามมา
เราพักอยู่ห้องตรงกัน
แอบมองเธอทุกวันจากดาดฟ้า
รูปเธอที่เขียนไว้แล้วปล่อยให้ปลิวลงมา
เพื่อแอบถ่ายตอนเธอแหงนหน้า. .มองหาว่ามาจากใคร
ดอกไม้ที่เธอเก็บทิ้ง
ไม่เป็นไรจริงจริงฉันแค่อยากจะให้
ข้อความที่หน้าประตู คนที่สวนกันอยู่ที่ข้างบันได
จะรู้หรือเปล่าว่าเขามีใจ จะรู้บ้างไหมว่ารักเหลือเกิน
ก็หมดลงแล้วคืนวันที่หวั่นไหว
อีกครั้งที่รู้ว่าเธอเป็นใคร
ความชุ่มชื่นในหัวใจก็ตามมา
เราพักอยู่ห้องตรงกัน
แอบมองเธอทุกวันจากดาดฟ้า
รูปเธอที่เขียนไว้แล้วปล่อยให้ปลิวลงมา
เพื่อแอบถ่ายตอนเธอแหงนหน้า. .มองหาว่ามาจากใคร
ดอกไม้ที่เธอเก็บทิ้ง
ไม่เป็นไรจริงจริงฉันแค่อยากจะให้
ข้อความที่หน้าประตู คนที่สวนกันอยู่ที่ข้างบันได
จะรู้หรือเปล่าว่าเขามีใจ จะรู้บ้างไหมว่ารักเหลือเกิน
เพียงครั้งแรก...ที่ทักทาย
ใจทั้งใจแทบละลาย...ด้วยความเขิล
ทุกทีที่เดินสวนกัน...ณ ตรงนั้นริมทางเดิน
หาใช่เรื่องบังเอิญ...หากแต่ตั้งใจเหลือเกิน...อยากพบเธอ
แต่เพราะเป็นผู้หญิง...ที่แสนจะธรรมดา
ให้เอ่ยก่อนคงไม่กล้า...ทำได้เพียงแอบสบตาเวลาเผลอ
หวังว่าสักวัน...จะหันมามองกันบ้างนะเออ
คงได้รู้ว่ามีบางคนเค้่าเพ้อ...หลงรักเธอตั้งแต่สบตา
ดอกไม้...ข้อความที่ฝากไว้ตรงบานประตู
ไม่ได้ลงชื่อ..จึงไม่เคยรู้...ว่าใครห่วงหา
เค้าจะรู้บ้างไหม...ว่ามีอีกใจที่ภาวนา
ขอให้เป็นคนบนดาดฟ้า...ที่ประตูด้านหน้า...ตรงกัน
ใจทั้งใจแทบละลาย...ด้วยความเขิล
ทุกทีที่เดินสวนกัน...ณ ตรงนั้นริมทางเดิน
หาใช่เรื่องบังเอิญ...หากแต่ตั้งใจเหลือเกิน...อยากพบเธอ
แต่เพราะเป็นผู้หญิง...ที่แสนจะธรรมดา
ให้เอ่ยก่อนคงไม่กล้า...ทำได้เพียงแอบสบตาเวลาเผลอ
หวังว่าสักวัน...จะหันมามองกันบ้างนะเออ
คงได้รู้ว่ามีบางคนเค้่าเพ้อ...หลงรักเธอตั้งแต่สบตา
ดอกไม้...ข้อความที่ฝากไว้ตรงบานประตู
ไม่ได้ลงชื่อ..จึงไม่เคยรู้...ว่าใครห่วงหา
เค้าจะรู้บ้างไหม...ว่ามีอีกใจที่ภาวนา
ขอให้เป็นคนบนดาดฟ้า...ที่ประตูด้านหน้า...ตรงกัน
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
