ฤๅเพลงรักร้อยเรียงเสียงขับขาน
จะรวมกานท์ทั้งปวงยามห้วง เหงา
มาถักร้อยสร้อยสรวงดวงใจเคล้า
เพื่อบรรเทาความห่วงใยในห้วงฟ้า
ถ้าทำได้ในจินต์ปิ่นไสว
จะเก็บไว้ถ้าพอขออาสา
บทเพลงที่เรียงร้อยสร้อยเทวา
เป็นระย้างามสรรพสำหรับเธอ
ตกกลางคืนจะตระกองต้องแดดวง
มาคล้องทรวงใจรู้อยู่เสมอ
ด้วยเพลงเพลินอันสกาวคราวพบเจอ
ให้เลิศเลอกวีวรรณพรรณราย
แม้ตอนนี้ใจห่วงทรวงตระหนัก
ขอพิทักษ์เพลงดวงด้วยสรวงสาย
ต้องมนต์เพลงหวานรักทักทรวงกาย
โดยมิหน่ายโดยมิเหนื่อยอยู่เรื่อยไป
เพื่อเพลงบนห้วงฟ้าทิวากร
สุดสายศรโยงริ้วแสงพลิ้วไหว
ทำนองอันอบอุ่นละมุนละไม
ที่คล้องใจคล้องจองเราสองคน
คือบทเพลงร้อยกรองที่ต้องจิต
นิรมิตชื่นรักประจักษ์ผล
คำเคยอ้อนแสนหวงดวงกมล
รักเปี่ยมล้นแนบกานท์ ช่าง..หวานรัก
รการตติ
เป็นเพลงรักจากใจให้ความหวาน
ผสมกานท์กวี ที่ประจักษ์
ร้อยอักษร อ้อนสรวง ไว้ท้วงทัก
ได้ตระหนัก ถึงคู่ ผู้ไกลตา
แต่ยังคงมีไว้ ใจเคียงมั่น
ด้วยรักอันซ่านซึ้ง คะนึงหา
จึ่งร้อยเรียง เพียงพร่ำ จำนรรจา
ฝากดวงดาวพราวฟ้า มาให้เธอ
ห้วงราตรี วับวาว ดาวระยิบ
ฝากกระซิบ จากใจ ใฝ่เสนอ
ด้วยเพลงหวาน วันรัก ว่าอยากเจอ
คิดถึงอยู่เสมอ เฝ้าเพ้อครวญ
โอ้..แสงจันทร์ อร่ามดูงามผ่อง
ประกายส่อง ดารา พาเสสรวล
ร้อยกรองกานท์ สาส์น์รักจากเนื้อนวล
อาบไออวน อุ่นรัก มาทักทาย
แม้นเธออยู่ แห่งไหน ให้ประจักษ์
ว่าใจรัก ที่มี มิเลือนหาย
ระยะทาง ห่างกัน นั้นเพียงกาย
มิอาจคลาย ฤดี ที่มีเรา
จบเพลงหวาน ขานขับ สดับถ้อย
รักมิคล้อย ลารวง ให้ทรวงเหงา
ยังคงวาง อิงแอบ อยู่แนบเนา
ทั้งเย็นเช้า แนบกานท์ ด้วย..หวานรัก…
“สุนันยา”