ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนทนไปก่อน
เมื่อมีเย็นก็มีร้อนผ่อนไฟผิง
มีมืดแล้วต้องสว่างต่างช่วงชิง
ยอมรับสิ่งที่เข้ามาอย่าท้อเลย
พอหน้าฝนน้ำมากไหลหลากท่วม
จะเข้าส้วมที่ไหนได้ละเหวย
มองทางไหนมีแต่น้ำช้ำจริงเอย
เหมือนไม่เคยแห้งแล้งให้แจ้งใจ
พอฝนหยุดตกปั๊บกลับเจอแล้ง
แตกระแหงไปทั่วทั้งนาไร่
เกิดภัยแล้งร้อนรนจนทั่วไป
อีกเมื่อไหร่ฝนจะมาตั้งตาคอย
ทุกสิ่งล้วนอนิจจังไม่เที่ยงแท้
ย่อมเกิดแต่โลกธรรมที่นำต้อย
ลาภ,ยศ,สรรญเสริญ,สุข,ทุกอย่างลอย
ก็จะพลอยเสื่อมสิ้นทั้งอินทรีย์
จงอดทนอีกหน่อยอย่าถอยท้อ
เดี๋ยวก็ถึงเช้าแล้วหนอขออย่าหนี
พอรุ่งแสงอโณทัยไขสุรีย์
ฟ้าคงมีสีทองผ่องอำไพ
"ไพร พนาวัลย์"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
