.jpg)
ยากจะเชื่อ คำกล่าวเมื่อคราวรัก
ที่ประจักษ์ ความนัย แก่ใจพี่
ร้อยคารม พรมไว้ ดั่งหมายมี
พอนานปีกลับทิ้ง ไม่จริงใจ
ครั้นมีใคร คนใหม่ สดใสกว่า
กลับเมินหน้า พาจิต คิดหวั่นไหว
ลืมรักเรา พังภินท์สิ้นเยื่อใย
หนึ่งเดียวที่บอกไว้ กับไม่จำ....
"สุนันยา"
ชายซื่อตรง ได้ยิน ยุพินบ่น
ช่างกังวล ท้อแท้ แม่คมขำ
มาตัดพ้อ ต่อเงื่อน เหมือนปรักปรำ
ไม่เคยทำ เช่นว่า แม้คราเดียว
มีคนใหม่ ไหนกัน เล่าขวัญเอ๋ย
ไยเปรียบเปรย ลองใจ แกล้งให้เสียว
ยังแน่นหนัก รักมั่น ฝันกลมเกลียว
มิบิดเบี้ยว หรอกหนา อย่าหวั่นเลย
สุนทรวิทย์
ช่างกังวล ท้อแท้ แม่คมขำ
มาตัดพ้อ ต่อเงื่อน เหมือนปรักปรำ
ไม่เคยทำ เช่นว่า แม้คราเดียว
มีคนใหม่ ไหนกัน เล่าขวัญเอ๋ย
ไยเปรียบเปรย ลองใจ แกล้งให้เสียว
ยังแน่นหนัก รักมั่น ฝันกลมเกลียว
มิบิดเบี้ยว หรอกหนา อย่าหวั่นเลย
สุนทรวิทย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
