ภาพจาก http://guru.sanook.com
ยุติธรรม ละหรือ?...ผู้ถือปืน
จะหยิบยื่น เหยียบเป็น ให้เร้นหาย
สาปเสรี ลี้ลับ กับวอดวาย
เพียงจุดหมาย มองทาง ที่ต่างตน
เพื่อนพ้อง พี่น้องสู สิอยู่สุข
ใครจะทุกข์ ถมทาง กลางฟ้าหม่น
ดับเดือนเสี้ยว ศรัทธา ประชาชน
เพื่อผองผล เพื่อชัย จะใหญ่ยืน
เซ่นชะตา ตกต่ำ แลชำรุด
หากโผล่ผุด พังพับ อยู่กับผืน
ใต้ฝ่าเท้า อธรรม ผู้กล้ำกลืน
ช่างขมขื่น คับแค้น บนแดนดิน
เพลงสวรรค์ พลันจบ สงบเงียบ
ถูกย่ำเหยียบ หยาดหยด รันทดถิ่น
ดอกไม้ดำ พร่ำผ่าน การได้ยิน
สดุดี ดับดิ้น แห่งวิญญู-
โค้งเคียว เคยเกี่ยวรวง เริ่มร่วงหล่น
ท่ามถนน หน่วงหนัก ของนักสู้
เหลือรอยลา รอยเลือด หลั่งพรั่งพรู
ที่สิงสู่ สร้างสม อุดมการณ์
สงครามใคร?...ในโลกหลาก ซากทุกข์
ยังปั่นปลุก เปลี่ยนปรับ ยังขับขาน
เคียงคนยาก ตราก- ต่ำ- เป็นตำนาน
ยังสะท้าน ถึงถิ่น ผู้ยินยล
หาก..สันติ ผลิพัน ให้มั่นหมาย
หมื่นประกาย ก้าวรวม จะท่วมท้น
แสนจะสู้ สู่ชัย หัวใจคน
ล้านจะล้น ลุกเนื่อง และเรืองรอง
ตราบแหล่งหล้า คลาคล่ำ การย่ำยี
การกดขี่ ข่มเหง บรรเลงร้อง
ธรรมทิพย์ จะหยิบยื่น และคืนครอง
สู้สนอง น้ำตา ศรัทธาทาง
แด่..วิญญาณ เสรี ผู้หรี่หลับ
ผู้ล่วงลับ ลาไกล ในระหว่าง-
ยังคำนึง ถึงเพื่อน ไม่เลือนลาง
ยังอยู่ข้าง ครรลอง แห่งผองชน
ธรรมดา