เธอบอดใบ้.ในร่าง.หุ่นฟางข้าว
ไร้คำข่าว.ขมขื่น.ที่ยืนหลัก
เมื่อประสงค์.ส่งคำ.มาทำทัก
มีใจภักดิ์.เช่นไร?.จึ่งได้รู้
เห็นฉันเพลิน.เดินได้.หายใจคล่อง
ภูษาต้อง.สวมแต่.ไหมแพรหรู
ยินแต่เสียง.โลกกว้าง.ที่พรั่งพรู
ใช่ว่าดู.เป็นสุข.สนุกเพลิน
ใต้เปลือกนอก.เพ่งมอง.สมองโก๋น
ใส่หัวโขน.ขจัด.ความขัดเขิน
แสร้งสื่อจิต.อุจาด.แบบขาดเกิน
ทำฉันเดิน.ตาลาย.มาหลายปี
ตาหูหัว.ตัวฟาง.ยังดีกว่า
เพราะเหนือบ่า.มิต้องแบก.หามแอกหนี
ยังพร้อมซบ.หลบร่าง.สร้างกวี
ซึ่งดูดี.กว่าทน...เป็นคนลวง
ด้วยไร้ร้างฟางฟุ้งข้างยุ้งฉาง
ร้อนแดดกลางทิวาข้างนาหลวง
ลมรำเพยเคยรักเคยทักท้วง
ด้วยความห่วงเดียวดายปลายท้องนา
ว่าที่ครวญรำพึงคนึงนั้น
ฟางผูกพันตำนานผ่านทุ่งหญ้า
ที่กำเนิดใกล้ฟางยามร้างลา
เหมือนไร้ค่ากลางดินไร้ถิ่นจร
กับสังคมเมืองหรูดูวิจิตร
ที่มิ่งมิตรเมืองกรุงมุ่งพักผ่อน
ความสวยหรูคุณค่าของอาภรณ์
ที่นาครสรรค์สร้างห่างคันนา
ฟางจึงครวญรำพันแบบฝันเฟื่อง
หวังย่างเยื้องชมกรุงมุ่งมาหา
หากแต่ฟางยังคุ้นหุ่นไล่กา
ก็จนกว่าฟางนี้...มีชีวิต
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
