ถ้าอายุ ขนาดนั้น ฉันยังอยู่
คงเป็นคู่ ทุกข์ยาก อยากจะแห้ว
คิดขึ้นมา ฉันอยาก จะเปลี่ยนแนว
กลัวไร้แวว หมดสิ้น ใจภินท์พัง
ไม่อยากแก่ หนังเหี่ยว เรี่ยวแรงหด
ไม่อยากหมด รสรัก จักสิ้นหวัง
อนาคต มองไป ให้ทุรัง
รันทดจัง นั่งเหม่อ เผลอถอนใจ
แม้เราพราก จากกัน วันข้างหน้า
ฤทัยล้า เลื่อนลด อดไม่ไหว
ทั้งเรี่ยวแรง โรยรา ชราวัย
ต้องจากไป จำจร ด้วยจำเป็น
หากวันใด สองเรา นั้นพลัดพราก
ฉันขอฝาก ฤทัย ไว้ให้เห็น
ทั้งสี่ห้อง คล้องใจ ไม่ลำเค็ญ
อยู่อย่างเป็น เพื่อนนั้น ตราบวันตาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
