“หวานเป็นลม ขมเป็นยา” สุภาษิต
ใครช่างคิด ลิขิตไว้ ได้เหมาะสม
หวานก็หวาน ไฉน กลายเป็นลม
ขมส่วนขม ไยหา ว่าเป็นยา
เป็นคำคม เปรียบเปรย คุ้นเคยหู
แรกฟังดู ผิวผาด อาจกังขา
แท้จริงคน เก่าก่อน สอนกันมา
เจตนา ชี้ชัก แกมตักเตือน
ว่าของหวาน รสดี ยังมีโทษ
คารมโอฐ หวานนัก มักเชือดเฉือน
คนตำหนิ สิจริงใจ ไม่บิดเบือน
เหมือนยาเฝื่อน ขมปาก แต่มากดี
มองอะไร ตรึกตรอง ทั้งสองด้าน
ค่อยประมาณ วิเคราะห์ เสาะถ้วนถี่
รู้ผ่อนหนัก ผ่อนเบา จึงเข้าที
หลายสิ่งมี ประโยชน์ โทษปะปน
นำคติ มาเตือนใจ ใช่อวดเก่ง
เพียงหวั่นเกรง เด็กรุ่นหลัง ฟังสับสน
ฉันผู้เฒ่า นั่งเบื่อ ว่างเหลือทน
เขียนแทนบ่น ให้ลูกหลาน อ่านแก้เซ็ง
สุนทรวิทย์
ใครช่างคิด ลิขิตไว้ ได้เหมาะสม
หวานก็หวาน ไฉน กลายเป็นลม
ขมส่วนขม ไยหา ว่าเป็นยา
เป็นคำคม เปรียบเปรย คุ้นเคยหู
แรกฟังดู ผิวผาด อาจกังขา
แท้จริงคน เก่าก่อน สอนกันมา
เจตนา ชี้ชัก แกมตักเตือน
ว่าของหวาน รสดี ยังมีโทษ
คารมโอฐ หวานนัก มักเชือดเฉือน
คนตำหนิ สิจริงใจ ไม่บิดเบือน
เหมือนยาเฝื่อน ขมปาก แต่มากดี
มองอะไร ตรึกตรอง ทั้งสองด้าน
ค่อยประมาณ วิเคราะห์ เสาะถ้วนถี่
รู้ผ่อนหนัก ผ่อนเบา จึงเข้าที
หลายสิ่งมี ประโยชน์ โทษปะปน
นำคติ มาเตือนใจ ใช่อวดเก่ง
เพียงหวั่นเกรง เด็กรุ่นหลัง ฟังสับสน
ฉันผู้เฒ่า นั่งเบื่อ ว่างเหลือทน
เขียนแทนบ่น ให้ลูกหลาน อ่านแก้เซ็ง
สุนทรวิทย์
ฟังผู้เฒ่า บ่นไป แสนจะเบื่อ
บนพร่ำเพรื่อ อยู่ได้ ไม่เหมาะเหม็ง
ฉันเป็นเด็ก ไม่อยาก ฟังแล้วเซ็ง
หรือว่าเป็น นักเล็ง แหมเซ็งจัง
ไม่ต้องลง ต้องเล็ง ยิงเลยไหม
เล็งอยู่ได้ น่าเบื่อ เผื่อหมดหวัง
ตัดสินใจ ยิงไป ให้เสียงดัง
ลั่นไกปัง ปังปัง ให้นั่งรอ
บอกทำไม ว่าหวาน นั้นเป็นลม
ทำไมขม ไม่พา ไปหาหมอ
จะมาบอก ทำไม ฉันละท้อ
พาหาหมอ เป็นเสร็จ สำเร็จการ
พันทอง