อยากจะบอกซ้ำซ้ำ....ถ้อยคำนั้น
อยากรำพันทุกยามที่หวามไหว
อยากกระซิบผ่านทางที่ห่างไกล
ส่งฝากไปทุกค่ำซ่อนสำเนียง
"รัก.รัก.รัก."ชินหู...มิรู้เบื่อ
ยอมเป็นเหยื่อแค่ย้ำด้วยน้ำเสียง
อีกเมื่อไหร่มิรู้ได้อยู่เคียง
คงเป็นเพียงเพื่อนใจในอารมณ์
ภาพสะท้อนอ่อนไหว...ในสายน้ำ
ทั้งเลิศล้ำ..ร้าวราน..ทั้งหวานขม
เหมือนว่ามี..แต่ไม่..ให้ชื่นชม
ที่พร่างพรมคือคำ...ที่รำพัน
มองความหมายของสิ่ง...ที่ยิ่งใหญ่
พริ้วใบ"ไผ่เดียวดาย"...โปรยปรายฝัน
คงปลิดร่วงตามลม...ทับถมกัน
ผ่านคืนวันซ้ำซ้อน...ย่ำย้อนรอย
อยากยินคำพร่ำเพ้อ...เธอรักฉัน
เพื่อปลอบขวัญก่อนหมด...วันถดถอย
ใช่.เพียงเธอร้าวราน...กานท์สำออย
ฉันเฝ้าคอยเช่นกัน...ยามรัญจวน
ถ้าความรัก ในใจโค้ง ลงตรงหน้า
ขอส่งตา ผ่านบทกลอน อาทรหา
รู้สึกดี ก็มีให้ ในแววตา
ยามนิทรา ขอพรนั้น หลับฝันดี
ไม่แค่ชิน แต่รู้สึก อยากนึกรัก
ขอเพียงตัก ให้หนุนพอ ก็สุขขี
ฝากถ้อยคำ ย้ำว่ารัก นักกวี
เธอคนนี้ ชื่อดนตรี ในหัวใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
