แม้นเดือนน้อย คล้อยเคลื่อน เลือนเลือนลับ
มินานกลับ คืนครา มาเสนอ
กระจ่างแจ้ง แสงนวล ชวนละเมอ
ส่งบำเรอ เปรอปน จนล้นเกิน
อย่าวิโยค โศกครวญ ไห้หวนหา
ใช่ขวัญตา ราร้าง คิดห่างเหิน
หรือเสแสร้ง แกล้งพราง เหมือนหมางเมิน
แท้เจ้าเขิน สะเทิ้นอาย ยามชายเมียง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
